Το εικαστικό παιχνίδι γίνεται κίνητρο επαφής και δημιουργίας

     Με ρωτάνε πολλές μαμάδες τι θα μπορούσα να προτείνω ως εναλλακτικό τρόπο ενασχόλησης που θα μπορούσαν να έχουν με τα παιδιά τους στον προσωπικό-δημιουργικό τους χρόνο.

Το Νεογέννητο

     Σκέφτηκα λοιπόν να προτείνω κάτι εναλλακτικό για το απόγευμα Παρασκευής και τις ώρες του Σαββατοκύριακου..

Είναι μια όμορφη ευκαιρία να "λερωθεί" το σπίτι και να βάλουμε φαντασία στο παιχνίδι βοηθώντας τα παιδιά μας να εκφραστούν και να κάνουν κάτι διαφορετικό.

Μια όχι και τόσο καθημερινή δραστηριότητα θα ήτανε να δημιουργήσετε "Κουκουβάγιες από Κουκουνάρες"! Ναι πολύ καλά ακούσατε.. κουκουβάγιες από κουκουνάρες.. Θα βάλουμε πολύ φαντασία και πολύ φύση! 

Πέντε αιτίες που μας προκαλούν άγχος

Αυτές είναι οι πέντε κοινές αιτίες άγχους που επηρεάζουν σε μεγάλο ποσοστό την καθημερινότητα πολλών. Θα ήτανε καλό να προσπαθήσουμε να δούμε εάν λειτουργούμε με κάποιον από τους 5 τρόπους και να το διορθώσουμε ώστε η ζωή που ζούμε να είναι δική μας.

Επιγραμματικά:

1. Υπερβολικές προσδοκίες από τον εαυτό μας

2. Προσδοκίες σημαντικών ανθρώπων της ζωής μας από μας

3. Η σημασία της γνώμης των άλλων

4. Καταστροφολογία

5. Κακή διαχείριση του χρόνου

Που διοχετεύετε τα προβλήματά σας;

Σ'αυτό το άρθρο θα μάθουμε να ανιχνεύουμε με απλά βήματα, όχι το «γιατί», αλλά το «ΠΟΥ» διοχετεύεται η ενέργεια ενός προβλήματος και πως νιώθουμε γι αυτό.  Μέσω της καταγραφής του ημερολογίου συναισθημάτων θα μπορέσουμε να συγκεκριμενοποιήσουμε μια κατάσταση και κατά συνέπεια να την γενικεύσουμε. Ας το εξηγήσουμε με κάποια παραδείγματα. 

Που θα με βρείτε...

Που θα με βρείτε...

Λίγα Λόγια Για Μένα...

                                             Η πορεία της επαγγελματικής μου ζωής σε μια σελίδα...

 

       Με καταγωγή από τα Χανιά Κρήτης και τον Πτελεό Μαγνησίας, μεγαλωμένη από στρατιωτική οικογένεια ταξίδεψα σε αρκετά μέρη γνωρίζοντας πολιτισμούς και παίρνοντας πολλά και διαφορετικά ερεθίσματα, εμπειρίες και γνωριμίες οι οποίες ήτανε πάντα μια θαυμάσια ευκαιρία και βοήθεια ώστε να διευρύνουν την αντίληψη και τον τρόπο ζωής μου.

     Αποφάσισα να ασχοληθώ με τη ψυχολογία σε ηλικία 17 ετών λόγω της έντονης ενσυναίσθησης και αλτρουισμού που έγιναν κομμάτια της προσωπικότητας μου.

Σπουδές ~ Εθελοντισμός ~ Πρακτική

     Παράλληλα με τις σπουδές ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, υπήρξα ενεργή εθελόντρια σε πολλές δομές όπως το Γραφείο Διασύνδεσης Αριστοτελείου, Φυλακές Διαβατών, Σχολή Τυφλών. Παράλληλα με τις σπουδές έκανα τη πρακτική μου στο ΚΕ.Σ.Α.Υ. (Κέντρο Σεξουαλικής και Αναπαραγωγικής Υγείας) στο τομέα της τηλεφωνικής υποστήριξης και έρευνας.

     Μετά το πέρας των κύριων σπουδών έχοντας κάνει έναρξη ως ψυχολόγος και κατέχοντας την άδεια ασκήσεων ψυχολόγων, κέρδισα υποτροφία στο Teesside University στο τμήμα της ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΜΟΝΑΔΩΝ ΥΓΕΙΑΣ, αποκτώντας σφαιρικές γνώσεις στον τομέα υγείας.

     Οι επόμενες σπουδές συνεχίστηκαν στο τμήμα της Νομικής Αριστοτελείου σε συνεργασία με το ΚΕΘΕΑ και το τμήμα της Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου San Diego California, με θέμα «ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΕΞΑΡΤΗΣΕΩΝ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΣΜΟΥ»λόγω του ενδιαφέροντος μου για περαιτέρω εμβάθυνση στον τομέα του Ποινικού, Εγκληματολογίας και Σωφρονιστικής.

     Από τον Σεπτέμβρη του 2014 ανήκω στο επιστημονικό προσωπικό στη σχολή Ιατρικής του Α.Π.Θ. στο τμήμα της Ιατροδικαστικής, στον τομέα της ψυχολογικής στήριξης. Παράλληλα με τις παροχές ψυχολογικής στήριξης συμβάλλω σε μεταπτυχιακή έρευνα στην ίδια σχολή στον τμήμα της Βιοηθικής η οποία θα δημοσιευτεί στα μέσα του 2015 από επιστημονικά ιατρικά περιοδικά.

     Πιστοποιημένη εκπαιδεύτρια πρώτων βοηθειών συμμετέχω σε εκπαιδεύσεις με το συγκεκριμένο αντικείμενο, καθώς επίσης και σε εκπαιδεύσεις με θέμα τις ψυχολογικές πρώτες βοήθειες. 

 Συνεργασίες

     Ανά τα χρόνια, υπήρξα επιστημονικός συνεργάτης σε διάφορα κέντρα όπως στον «Ψυχιατρικό ξενώνα ΕΔΕΜ» στα Χανιά Κρήτης, στον μη κερδοσκοπικό οργανισμό «Οικογένεια και Παιδί», στο «Δίκτυο Ανταλλαγής Υπηρεσιών και Προϊόντων Καλαμαριάς», σε κάποιους εκ των οποίον είμαι έως σήμερα ενεργό μέλος.

     Από το Σεπτέμβρη του 2015 άρχισα συνεργασία με τον Δήμο Καλαμαριάς στο τμήμα της Συμβουλευτικής ως επιστημονικός συνεργάτης διατηρώντας σε εβδομαδιαία βάση συνεδρίες στα κεντρικά τους και ομάδες στήριξης γονέων στα σχολεία όπου συνεργάζεται ο Δήμος. 

      Οι επιστημονικές συνεργασίες συνεχίζονται με κάρτες υγείας, το κέντρο Λογοθεραπείας «Παιδί & Οικογένεια», με ιδιωτικές δομές απεξάρτησης, με τα γυμναστήρια «Aqua» και «Transformers» καθώς και τον Παιδότοπο «Magic Land» στα Ανατολικά της Θεσσαλονίκης.

     Αρθρογραφώ σε 2 περιοδικά και κάθε χρόνο οργανώνω ενημερωτικά σεμινάρια σε διάφορους φορείς όπως ο «Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης», «Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης», στη διασωστική ομάδα «Ελληνική Ένωση Έρευνας και Διάσωσης».

     "Σε πιο προσωπικό επίπεδο διατηρώ γραφείο από το 2014 στην οδό Β. Όλγας 148 όπου πραγματοποιούνται οι ψυχοθεραπευτικές συνεδρίες. Παράλληλα με τις ατομικές συνεδρίες συντονίζω στον ίδιο χώρο ομάδες στήριξης (με διαφορετικό θέμα η κάθε μια) σε μηνιαία ή εβδομαδιαία βάση."  

Ο λόγος

     Μετά τα τόσα χρόνια (από το 2000), έχοντας παρατηρήσει τόσο στενά τους ανθρώπους μέσω των σπουδών, τις φιλίες, τις ανθρώπινες σχέσεις και τη δουλειά, διαισθάνομαι ότι παρά την μοναδικότητα μας και τις διαφορετικές ανάγκες που μπορεί να έχει ο καθένας χωριστά, η αναζήτηση για αγάπη, ηρεμία, ισορροπία, συντροφικότητα είναι κάποια από τα θέματα που ψάχνουν όλοι να βρουν στις ζωές τους.

     Προσπαθώ να είμαι δίπλα σε όποιον αποφασίσει να βρει τα λάθη του, να κρατηθεί από κάπου και να διορθώσει την λανθασμένη πορεία των επιλογών στη ζωή του.

Νοιώθουμε «έτσι» για κάποιον λόγο, λειτουργούμε με συγκεκριμένο τρόπο.. τι κάνουμε λάθος όμως;

     Μέσω του μοιράσματος, της συζήτησης, της ουσιαστικής κοινωνικής επαφής και του αληθινού ενδιαφέροντος από μεριάς μου είμαι δίπλα στους ανθρώπους που νιώθουν μόνοι, απόγνωση, μετανιωμένοι. και έτοιμοι να κάνουν μια αλλαγή προς το καλύτερο.

Ποτέ δεν είναι αργά να τα βρούμε με τον εαυτό μας. 

ΔΕΠ-Υ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής- Υπερκινητικότητας)

    

Η συγκεκριμένη διαταραχή συναντάται σε ένα ποσοστό 4% στον γενικό πληθυσμό και σε ένα ποσοστό περίπου 8% σε παιδιά (κυρίως 1 στα 100 παιδιά κάτω των 11 ετών και κυρίως με τα 2/3 να είναι αγόρια). Κατά βάση κληρονομική νόσος οφείλεται σε κάποια δυσλειτουργία του εγκεφάλου χωρίς να μπορεί να θεωρηθεί απαραίτητα και ως αιτιολογικός παράγοντας της νόσου.  Σε χώρες του εξωτερικού κυρίως στις ΗΠΑ είναι μια νόσος που αντιμετωπίζεται ακόμα και με φαρμακευτική αγωγή.  Για να μπορεί να γίνει μια σωστή αξιολόγηση θα πρέπει τα συμπτώματα να διαρκέσουν τουλάχιστον 6 μήνες και ΠΡΙΝ την ηλικία των 7 ετών, κάποιες φορές σε συνδυασμό με γλωσσικές ή μαθησιακές δυσκολίες. 

 

Οι γονείς ΔΕΝ πρέπει να αισθάνονται άσχημα για τη συμπεριφορά του παιδιού τους!

Ας δούμε αναλυτικά κάποιες συμπεριφορές. 

Δυσκολία στη συγκέντρωση με λάθη απροσεξίας (παίζει με διαφορετικό παιχνίδι κάθε 30 δεύτερα, δεν μπορεί να διαβάσει κάτι από την αρχή μέχρι το τέλος ούτε να ολοκληρώσει τη πρόταση που αρχίζει,  συνήθως πηδά από θέμα σε θέμα σε χρόνο άψε σβήσε! ..)

Η προσοχή του αποσπάται από οτιδήποτε, και συνήθως φαίνεται αφηρημένο και απορροφημένο στις δικές του δραστηριότητες, φαίνεται να μην ακούει και αντιδρά μόνο σε ο,τι το ενδιαφέρει. 

Στο δωμάτιο του παιδιού μπαίνεις μόνο ως καβαλάρης!  Η λέξη συμμαζεύω δεν ξέρει τι σημαίνει και χάνει τα πράγματα του σε μόνιμη βάση ή απλά ξεχνά που τα έχει φυλάξει. 

Όταν η ελλειμματική προσοχή συνδεθεί με υπερκινητικότητα θα παρατηρήσετε και τα εξής: 

Σίφουνας! Κινείται με μεγάλες ταχύτητες προς όλες τις κατευθύνσεις.

Συχνά δέχεται παρατήρηση από τη δασκάλα του σχολείου γιατί δεν κάθεται κανονικά στην καρέκλα .. μαζί με τις άσκοπες συνομιλίες με τους συμμαθητές.

Οι κουραστικές ομιλίες βασικά γίνονται παντού καθότι μιλάει συνέχεια και παντού και διακόπτει τους πάντες.

Αυθόρμητο όσο δεν πάει, σκαρφαλώνει παντού και δεν πολυσκέφτεται πριν πει ή κάνει κάτι χωρίς να έχει την αίσθηση του κινδύνου.

Τελειώνει βιαστικά ο,τι του έχετε αναθέσει και το αποτέλεσμα είναι μια προχειροδουλειά όχι επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα για κάτι καλύτερο αλλά επειδή βαριέται γρήγορα και τα "ξεπετάει" όλα.  Υπάρχει και η αδυναμία ολοκλήρωσης (task) η οποία συναντάται πιο συχνά από την "προχειροδουλειά"!

Έλλειψη υπομονής και μηδενική αναμονή. Επιζητεί να έχει προτεραιότητα στις ζωές όλων που βρίσκονται γύρω του.

Αντιμετώπιση είναι η σωστή διάγνωση για αρχή!  Τα παιδιά που απλά επιζητούν την προσοχή των γονιών τους και ξεσπάνε σε αντιδραστικές συμπεριφορές δεν έχουν ΔΕΠ-Υ αλλά ανάγκη για όρια, παιδεία, στοργή και αγάπη...

Η σωστή διάγνωση γίνεται από ειδικό όπως παιδοψυχίατρο ο οποίος θα λάβει γνώμονα πριν την διάγνωση τα πορίσματα από ψυχολόγο που θα έχει παρακολουθήσει το παιδί σε συνδυασμό με το δασκάλα του σχολείο. 

ΜΠΟΡΕΊ να χρειαστεί φαρμακευτική αγωγή, χωρίς να είναι κανόνας για όλες τις περιπτώσεις με ΔΕΠ-Υ.. 

Όλα εξαρτώνται από το κατά πόσο η νόσος προκαλεί έκπτωση στην ομαλή λειτουργία της ζωής του παιδιού.

Θα πρέπει οι γονείς με το δάσκαλο να βρίσκονται σε συχνή επαφή για την πρόοδο του παιδιού ώστε να δημιουργήσουν ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα προσαρμοσμένο στις δυνατότητες- ικανότητες του ίδιου του παιδιού. 

Το παιδί θα πρέπει να κάθεται μακριά από ερεθίσματα ώστε να μην του αποσπάται η προσοχή με το παραμικρό (να κάθεται δίπλα σε επιμελείς μαθητές, στο πρώτο θρανίο δίπλα στον δάσκαλο, μακριά από παράθυρα και πόρτες στην αίθουσα..).

Να μην απορρίπτουμε τις προσπάθειες του παιδιού είτε στο σχολείο είτε στο σπίτι γιατί θα βιώσει το αίσθημα της απόρριψης και της ματαίωσης. 

ΜΗΝ φοβάστε να ζητήσετε βοήθεια για τις καινούργιες συμπεριφορές του παιδιού που μπορεί να αναπτύξει κατά τη πορεία.  Με αυτόν τον τρόπο θα έχετε τη σωστή επιστημονική συμβουλή από τον ειδικό για το τρόπο διαχείρισης της εκάστοτε κατάστασης.  

Να υπάρχει: 
ΟΡΓΑΝΩΣΗ (στη ζωή του γενικά, παιχνίδι, διάβασμα, ύπνος)

ΟΡΙΑ

ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΕΙΣ

ΜΙΚΡΗ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΣΥΖΉΤΗΣΗ

ΟΔΗΓΙΕΣ (ΓΡΑΠΤΈΣ)

ΟΧΙ ΤΙΜΩΡΙΑ! Να κάθεστε κοντά του ώστε να του μιλάτε και να το κοιτάτε σε συχνά διαστήματα. Να του εξηγείται το γιατί ώστε να καταλαβαίνει.  

ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΗ και έπαινος στις σωστές συμπεριφορές.

Σταθερότητα στις απόψεις σας. 

Όμορφο και ήρεμο περιβάλλον στο σπίτι. 

 

Τα θετικά της νόσου! 

Αυτά τα παιδιά θα σας βοηθήσουν όπου τους ζητήσετε! Άκρως φιλότιμα, δημιουργικά και με μεγάλη φαντασία θα σας εκπλήξουν!

Είναι ευαίσθητα αλλά δεν κρατάνε κακία και ξεχνάνε γρήγορα τα «άσχημα».

Εάν δεν χάσουν το ενδιαφέρον τους μπορεί να γίνουν πολύ καλά σε ο,τι τους κεντρίσει το ενδιαφέρον, Η/Υ, αθλήματα κτλ… 

Συμβουλή! 

Πολύ πολύ υπομονή και αγάπη!!!  <3  <3  <3

Έχω εμμονές με το σώμα και τα κιλά μου

      "Έχω εμμονές με το σώμα μου και τα κιλά μου". Μεταξύ σοβαρού κι αστείου κάποιες και κάποιοι το παραδέχονται. Βέβαια, η παραδοχή θεωρείτο το μετέωρο βήμα της γαρίδας εάν δεν περάσουμε στη «λύση».

     Ας εξηγήσουμε λίγο το υπόβαθρο μια τέτοιας σκέψης. Σίγουρα δεν γεννηθήκαμε σκεπτόμενοι ότι θα είμαστε όλες και όλοι μοντέλα, με τέλειες αναλογίες, άψογο δέρμα κτλ. Οι πρώτες σκέψεις στα πρώτα στάδια της ζωής μας ήταν η ανάγκη για το στήθος της μαμάς, να δοκιμάσουμε άμμο τα καλοκαίρια, να ζωγραφίσουμε τους τοίχους του σαλονιού.

     Μεγαλώνοντας όμως, η επιρροή των μέσων επικοινωνίας ~ που κυριολεκτικά μας βομβαρδίζει με εικόνες και πληροφορίες από λάθος πρότυπα, η επιρροή των γονέων ~ ειδικά εάν η μητέρα μας έχει εμμονή με το τέλειο σώμα, οικειοποιείται και η κόρη αφιλτράριστα τον ίδιο τρόπο σκέψης (για τους μπαμπάδες και γιους το ίδιο ισχύει βασικά ..), η χαμηλή αυτοεκτίμηση ~ αναζητούν επανειλημμένα επιβεβαίωση από τρίτους (κουραστικό όσο δεν πάει).. είναι κάποιοι από τους λόγους που καταλήγουμε σ’ αυτόν το χωματόδρομο και πρέπει να τον βαδίσουμε με γυμνά πόδια.

     Οι έμμονες ιδέες είναι ενοχλητικές ιδέες, σκέψεις και εικόνες που μας επιβάλλονται και δεν μπορούμε να τις ελέγξουμε ούτε να απαλλαγούμε από αυτές με τη δύναμη της θέλησής μας.  Οι ιδέες αυτές παρεμβάλλονται στη σκέψη μας, δεν έχουν πραγματικό νόημα και συνοδεύονται από δυσάρεστα συναισθήματα όπως άγχος, φόβο, ανασφάλεια, αβεβαιότητα και αηδία.

     Μπορεί να μην μας αρέσουν πολλά πράγματα στον εαυτό μας, αλλά το κλειδί είναι, κατά πόσο αυτές οι σκέψεις επηρεάζουν τη λειτουργικότητα μας, τόσο ώστε να αλλοιώνουν τον χαρακτήρα μας και να καταστρέφουν τις σχέσεις γύρω μας. Σε κάποιες των περιπτώσεων μπορεί να μας ωθήσουν να υιοθετήσουμε μια υγιής συνήθεια, όπως το να σταματήσουμε το κάπνισμα και να καθιερώσουμε το γυμναστήριο τέσσερις φορές την εβδομάδα (και μπράβο μας). Σημασιολογικά, η λέξη εμμονή από μόνη της παραπέμπει όμως όχι σε κάτι το υγιές.  Τις περισσότερες φορές υπάρχει ένα συνεχές ανάμεσα στο φυσιολογικό και το παθολογικό. Ανησυχίες, προκαταλήψεις, αμφιβολίες και παράλογες πεποιθήσεις χαρακτηρίζουν τη ζωή των περισσοτέρων ανθρώπων.

     «Δεν μπορείς να αλλάξεις όλα όσα δεν σου αρέσουν πάνω σου, γι’ αυτό είναι καλύτερα να συμφιλιωθείς με τις ατέλειές σου. Αν το κάνεις αυτό, το πιθανότερο είναι ότι και οι άλλοι δεν θα τις προσέχουν», θα σκεπτόταν ένα υγιές μυαλό. 

     Στο 65% των εγχειρίσεων από έρευνα σε 300 πλαστικούς χειρουργούς για διόρθωση ατελειών σε γυναίκες (οι οποίες σημειωτέων είχαν δημιουργήσει και κάποιου είδους διαταραχή στην πορεία), μόνο το 1% ικανοποιήθηκε από τις αλλαγές ενώ οι υπόλοιπες βρήκαν καινούργια μέρη του κορμιού τους να νιώσουν άσχημα γι αυτά. Η λανθασμένη σκέψη δεν «διορθώνεται» ως δια μαγείας με μια πράξη που δεν επουλώνει επί τις ουσίας την ανάγκη μας για αποδοχή του σώματος μας. 

     Ας πενθήσουμε λίγο, για τα «ψωμάκια» στα πόδια (γυναίκες), για τους μικρούς μύες στα μπράτσα (άνδρες) και μετά ας αισθανθούμε ευλογημένοι που κάθε μέρα είναι μια καινούργια ευκαιρία.."να αλλάξουμε ο,τι μπορούμε και να δεχτούμε ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε".

Η ευτυχία είναι απόφαση

     Μια έννοια παρεξηγημένη. Η ονομασία "ευτυχία" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη "τύχη", δηλαδή καλή τύχη. Εξού και η δυστυχία, κακή τύχη.

Τι είναι λοιπόν ευτυχία και δυστυχία;  Τα τυχαία γεγονότα που συμβαίνουν σ’ έναν άνθρωπο. Στα καλά είναι ευτυχισμένος και στα άσχημα δυστυχισμένος. (προσδιορίστε μόνοι σας ποια είναι τα καλά και τα άσχημα καθότι ποικίλουν από άτομο σε άτομο). Πόσο μπορούμε να επιδράσουμε στα τυχαία γεγονότα όμως;  

Ο Αίσωπος στον μύθο «Ανήρ ναυαγός» μας διδάσκει ότι δεν πρέπει να περιμένουμε να φέρει ο Θεός ή η τύχη τα πράγματα που επιθυμούμε ευνοϊκά αλλά να προσπαθήσουμε και εμείς. 

Θα ήτανε τόσο λυτρωτικό να μην περιμέναμε ευκαιρίες για να ζήσουμε καταστάσεις. Θα τις δημιουργούσαμε οι ίδιοι. 

      Το συνονθύλευμα που δημιουργεί την αίσθηση της ευτυχίας είναι περίπλοκο.  Εξαρτάται από την οπτική, το πώς αισθανόμαστε, το άμεσο και έμμεσο περιβάλλον, οι ορμόνες , η υπαρκτή σεξουαλική μας ζωή ή η απουσία αυτής, εάν φάγαμε ή όχι … πολλά και ίσως όλα μαζί.  

     Για να μην επηρεαζόμαστε απ’ όλα τα παραπάνω σε βαθμό που γινόμαστε μη λειτουργικοί, η ευτυχία είναι αυτάρκεια, επιλογή, συνειδητή απόφαση που ανεξαρτήτως των επιρροών πρέπει να επιλέξουμε να νιώθουμε.  

Αποφασίζω να είμαι ευτυχισμένος άνθρωπος.